ραιτικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη Ραιτία, ρωμαϊκή επαρχία τών Άλπεων, ή στους κατοίκους αυτής τής περιοχής («Ραιτικές Άλπεις» — τμήμα τών κεντρικών Ἄλπεων που εκτείνεται κατά μήκος τών ιταλοελβετικών και τών ελβετοαυστριακών συνόρων αλλά ορθώνεται κυρίως στο καντόνι Γκράουμπυντεν τής Ελβετίας)

2. (το θηλ. ως κύριο όν.) Ραιτική

η Ραιτία

3. φρ. «ραιτική γλώσσα» — γλώσσα που μιλήθηκε από τους αρχαίους Ραιτίους στην νότια Γερμανία και σε περιοχές τών Ιταλικών, Αυστριακών και Ελβετικών Ἄλπεων σε προρρωμαϊκούς χρόνους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Ραιτία «ρωμαϊκή επαρχία τών Άλπεων»].